Karl Barth: ԱԿՆԹԱՐԹՆԵՐ - ՍՈՒՏ

«...նրանք փոխանակեցին Աստծու

ճշմարտությունը ստով»

(Հռոմ. 1:25)

     Ի՞նչ է սուտը:

     Այն մարդու մտածումների, խոսքերի ու գործերի ճշմարիտ Վկայի` Հիսուս Քրիստոսի հայացքից խուսափելու և թաքնվելու փորձն է: Մեզանից յուրաքանչյուրի ներսում նստած է խորամանկ, ճարպիկ սուտասանը. նա չի մարտնչում ճշմարտության դեմ և չի վիճարկում այն: Ճշմարտության դեմ պատերազմելը պատանի, անփորձ կամ էլ ծեր, ուժերը կորցրած և որակազրկված սուտասանների բաժինն է:

     Ուժեղ և ինքնավստահ սուտասանը խոստովանում է ճշմարտությունը. ավելին` նա ամեն ժամ խոսում է այդ մասին և հանդես գալիս որպես ճշմարտության նախանձախնդիր պաշտպան, սակայն նրա շուրթերին ճշմարտությունը վերածվում է կեղծիքի. քրիստոնեական ճշմարտությունը նրա ձեռքերում վերածվում է հնազանդ մոմե զանգվածի:

     Ճշմարտությունը խոնարհեցնում է իր սուրը, դառնում անզոր և բնականաբար` անվտանգ: Իսկական սուտը ճշմարտության բուրմունքն ունի: Նրա երեսն ուղղակի փայլում է սրբությունից, նրա լեզվին արդարությունն է, իմաստությունը, սերն Աստծո և մարդկանց հանդեպ: Սուտը տիպիկ քրիստոնեական ձևն է մեղքի: Մենք`քրիստոնյաներս նորից կրծքներս կոծելու.պատճառ ունենք. մեղավոր ենք մենք:

     Ստից ձերբազատվելուց հետո է միայն, որ կարող ենք խոսել դրա մասին: Միայն արգահատելի ցուցադրամոլությունը խոստովանելով ու զղջալով է, որ մենք կարող ենք տեսնել և ընդունել մեր սրտում արժանավոր և ճշմարտացի գծերն այն մարդկանց կյանքի, ովքեր կապ չունեն քրիստոնեության հետ: Ձգտելով բարելավել աշխարհը` մենք պետք է սկսենք մեզանից: Մենք պետք է ձերբազատվենք ստից և փարիսեցիությունից. այդ ժամանակ մեր շուրջն էլ ավելի լուսավոր կլինի: Այո´, մեզանում սուտը դեռ մեծ ուժ ունի, սակայն այն երբեք չի հառնելու Քրիստոսի առաջ: